ဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႔ အမွတ္တရ

မာမာေအး ႏို၀င္ဘာ ၁၅၊ ၂၀၀၉

မိုးမခ ပရိသတ္တို႔ ေနေကာင္းၾကရဲ့မဟုတ္လား …

ဒီလိုေလး စာေရး ႏူတ္မဆက္ျဖစ္တာ ၾကာေနၿပီေနာ္။ က်မ ေနေကာင္းပါတယ္။ ေျခေထာက္ေတာ့ မေကာင္းဘူး။ တေလာက ကိုယ့္အိမ္ေရွ႔က ေလွခါးထစ္မွာတင္ ေခ်ာ္က်ထားလို႔ပါ။ အရိုးနဲနဲ အက္သြားသတဲ့ … ဒါေလာက္ပါပဲ။

စာမေရး ျဖစ္တာကေတာ့ အခ်ိန္မရလို႔ပါ။ ကိုယ့္ဘ၀ အခ်ိန္ကေလးက နည္းလာၿပီလို႔

ေတြးမိၿပီး ကိုယ္လုပ္ခဲ့ခ်င္တာေတြေတာ့ လုပ္ေနတာပါပဲရွင္။ ေရေရရာရာ ဘာေတြၿပီးသလဲ မေျပာႏူိင္ပါဘူး။ BBC ေျပာတာေလး တခုပဲ အစီအစဥ္ သံုးရာေက်ာ္ စုမိသလို ျဖစ္ေနတယ္။



ဒီေန႔လဲ ၾကာသပေတးေန႔တိုင္း အသံလႊင့္ေနက် “ေျပာျပစရာေတြလဲ တပံုႀကီးရွိေသးတယ္” အစီအစဥ္ကို နားေထာင္ရေအာင္ BBC ကို ဖြင့္တာနဲ႔ ေရးျဖစ္ဖို႔ ကိစၥက ၾကားလိုက္ရလို႔ ေရးျဖစ္တာပါ။

က်မအစီအစဥ္ မလာခင္ သတင္းဖတ္ေတာ့“ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႔” ကို က်မတို႔ စာေပခ်စ္ျမတ္ႏိုိးသူေတြ လက္လြတ္ဆံုးရႈံး သြားရျပန္ပါၿပီေကာလို႔ နွေမွ်ာတသ အမွ်ေပးေ၀လုိက္ရတယ္။ က်မမ်က္ေစ့ထဲမွာ ေပၚလာတဲ့ ဆရာ႔စာေလးတေစာင္ကိုလဲ ပလပ္စတစ္ေလာင္းၿပီး သိမ္းထားတဲ့ ဖိုင္ထဲက ျဖဳတ္ၿပီး ျပန္ဖတ္ၾကည့္မိပါတယ္။

BBC ကတဆင့္ ေရာက္လာတဲ့ ဆရာႀကီး ဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႔ ရဲ႔စာပါ။ က်မဆီလာတဲ့ ေရးၾကတဲ့စာေတြ အမ်ားႀကီး ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ က်မဟာ ၀မ္းသာစရာပဲ ရွိပါတယ္။ ဆရာ့စာ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးကို ဖတ္ရေတာ့ စိတ္ အေတာ္လႈပ္ရွားတယ္ရွင့္။

က်မက ကိုယ့္ဆီကို ေရးတာေတြကိုပဲ ဖတ္ေနခဲ့ပါလား ဆိုတဲ့အသိက ႏွိပ္စက္သလိုလို

ခံစားရလို႔ပါ။ ကိုယ့္လိုပဲ အႏုပညာနယ္အသီးသီးမွာ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ ပညာရွင္ေတြကို မဆက္သြယ္မိခဲ့ပါလား။ ၀ါသနာတူ ပညာရွင္ေတြ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ ႏူိင္တာေတြ ရွိေနမွာပဲ ဆိုတဲ့ အမွတ္မဲ့ေနခဲ့တဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္ကို ရွက္မိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကဗ်ာေသာ စာေသာ ဂီတေသာ လုပ္မေနဘူး၊ ဘ၀မွာ အခ်ိန္တိုတိုပဲ ရွိေနတဲ့သူခ်င္း ပိုရင္းေအာင္ ေနလာခဲ့ေတာ့တယ္။

ဆရာႀကီး ဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႔ရဲ့ ၾကားခ်င္သိခ်င္တဲ့ ဆႏၵကိုလဲ BBC မွာေျပာျပေပးခဲ့ပါတယ္။

က်မခံစားရတဲ့အတိုင္း ဆရာႀကီးၾကားသြားမွာ ထင္ပါတယ္။ တခါတေလ က်မေျပာတာကို ဆရာ ထပ္ျဖည့္ေျပာသတဲ့ရွင္။

မနွစ္ကေတာ့ ဆရာ့လဲ “အထဲ” ပို႔ထားတယ္ ၾကားလို႔ “ေအာ္ … အသက္ ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ႀကီး ဟိုအထဲမယ္ ဘယ္လိုေနပါ့မလဲ လို႔ ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ ေကာလဟာလ ျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနတာပါ။ ခုေတာ့ ပိုေ၀းသြားၿပီေပါ့ေလ။ ကိုယ္ေတြလဲ တေန႔ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ လက္ျပ ျပန္ၾကရဖို႔ ရွိတဲ့အေၾကာင္း မေမ့ဘဲ ေကာင္းတာေတြခ်ည္း ေလာကအတြက္ ထားခဲ့ၾကစို႔လား။